Λίγα λόγια για την παράσταση. Η μετάφραση/απόδοση είναι δική μου, και μόνο για μια κάρτα στη γερμανική δανείστηκα απ' τον rastor13. Προσπάθησα να δώσω ένα λυρισμό, ταιριαστό στο ύφος της ταινίας, με όρους που χρειάζονται ίσως μια κάποια διερεύνηση, με σκοπό την προσέγγιση στους ισχυρούς συμβολισμούς που εμπεριέχονται.
Παραδείγματα, ο Παράκελσος, με τις πρακτικές και επιστημονικές εφαρμογές της νεοπλατωνικής μεταφυσικής του, όπου πέρα απ' τον θρησκευτικό εμφύλιο της Μεταρρύθμισης, και την αλχημεία που πραγματώνει την αντίληψη του θεανθρώπου που επιβάλλεται και χρησιμοποιεί τη φύση - που είναι ο ίδιος δύναμη της φύσης, πέρα απ' όλα αυτά λοιπόν, υπονοεί και τη θεουργία. Με χριστιανικούς όρους, τη μαύρη μαγεία ή την δαιμονολατρεία.
Ο ήρωας Χούττερ, το όνομα του οποίου παραπέμπει στον Αναβαπτιστή του 16ου αιώνα, που έδρασε στη Μοραβία. Η ιδιότητα και η γεωγραφία σημειολογικά, αποτελούν δομικά στοιχεία της πλοκής. Το ίδιο και η ιδιοσυγκρασιακή σχέση, η ταύτιση εαυτού με τη γη, και η επαπειλούμενη μόλυνση κι ο ενδεχόμενος αφανισμός.
Το Πουλί του Θανάτου, που δεν είναι άλλο από την κουκουβάγια, τον μπούφο ή την γλαύκα, που επίσης μπορεί να συνδεθεί συμβολικά με τις Σειρήνες, στην 'πετεινή', αρπακτική πλευρά τους. Η υδάτινη πλευρά, οι γοργόνες που σε πνίγουν στα βάθη του ωκεανού άπαξ και σε 'τυλίξουν', σαν τη Κίρκη που ευνουχίζει τους εραστές της, και ο μισογυνισμός που συνεπάγεται αυτή η αντίληψη, δεν αναπαρίσταται ευθέως. Υπονοείται με τον παρασιτισμό του πρωταγωνιστή, καθώς διαφεντεύει και ρουφά τη ζωή αυτών που πέφτουν στα νύχια, ή στα δόντια του. Επίσης με τον θάνατο του πληρώματος, και την εναπόθεση των νεκρών στη θάλασσα. Ο παρασιτισμός όμως δεν έχει φύλο, εξ ου και η προτίμηση στον Άγγελο Θανάτου.
Οι Κόβαλοι (goblins), αντί πιο απλά για καλικάντζαρους ή διαβολάκια, είναι πιο κοντά στη Διονυσιακή έκφανση αυτής της ανθρώπινης πλευράς. Η λέξη goodfellas, για μια αναφορά στον Scorsese, είναι συνώνυμη. Ο Νοκ αποτελεί θαυμάσια αναπαράσταση, η διαπόμπευση του οποίου επιδεικνύει την μετάβαση από την απρόσωπη, απροσδιόριστη πηγή του κακού, στην εστίαση, στην δαιμονοποίηση ενός ανθρώπου, για την εκτόνωση του θυμού του όχλου. Πρόκειται για την θυσία, την τιμωρία του ενός για τις αμαρτίες του όλου. Δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει θεός λυτρωτής με τη σειρά του, σαν άλλος μεσσίας, καθώς δεν κήρυξε κάποια αγάπη, αλληλεγγύη ή επανάσταση. Είναι απλά ένας παρίας, ένας προκλητικός αμφισβητίας, ένας ιδιοτελής ανατρεπτικός, που με την αφέλειά του απειλεί την κοινωνική συνοχή, και αξίζει την τιμωρία, στα ηθικά πλαίσια της αυτοπροστασίας. Σαν άλλος Σωκράτης, σαν τον Ιούδα που τιμωρούμε για την προδοσία του, για την διαφορετικότητά του, την αποκρουστικότητά του.
Η απουσία συντεταγμένου, ευνομούμενου κράτους, η ταύτισή του με τον θεό, τον αρχηγό, τον ποιμένα (θεοκρατία) νομιμοποιεί την συμπεριφορά σαν θέλημα θεού. Σήμερα, στον άνω και κάτω μαχαλά της γειτονιάς μας, βλέπουμε την προσπάθεια άρνησης του κράτους, ώστε η εξολόθρευση, η εκρίζωση του κακού, η κάθαρση, να αποδεσμευτεί από περιορισμούς. Ένα κράτος που η θεοκρατία επιβάλλει να μην εμπιστεύομαι.
Μια νύξη στην κοινωνική ασθένεια της παροντικής εποχής της ταινίας, που ίσως περάσει απαρατήρητη στη ροή της, είναι η εντολή να μη κυκλοφορήσουν στους δρόμους οι ύποπτοι ασθένειας, για να μην διαδοθεί το κακό. Σαν ανθρώπινα ποντίκια που μεταφέρουν νοσηρές ιδέες μέσ' από τις πορείες διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Επιτρέπεται όμως όταν ο όχλος χρειάζεται να δράσει. Το ένα σώμα είναι ρυπαρό και μολύνει, το άλλο καθαρό και καθαγιάζει.
Η μοιρολατρία και η παράδοση σε ανώτερες δυνάμεις, παραπέμπουν στον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης, όπως και στον Μινώταυρο, την εξελληνισμένη εκδοχή του ανθρωποφάγου Μπάαλ. Ο εξορκισμός του κακού, ο κατευνασμός της χθόνιας θεότητας, συντελείται με την θυσία της Κόρης, για το καλό της κοινωνίας.
Η αναφορά τέλος, στον Ανίκητο Ήλιο, τον Μίθρα, και η επικράτησή του, επίσης δείχνουν τις Μανιχαϊστικές/Ζωροαστρικές καταβολές της αιώνιας πάλης ανάμεσα στο καλό και το κακό, και η ταύτιση με τη μια πλευρά προδηλεί την ψυχική ανωριμώτητα, και την αισθητική ανισορροπία ως προς την φύση του Είναι. Ειδικά η αξίωση της επικράτησης του ενός έναντι του άλλου.
Ο ρατσισμός της ανωτερότητας, ο απο-ανθρωπισμός, η αντικοινωνικότητα, με όχημα τον εξπρεσσιονισμό, γλαφυρά αναπαρίστανται στον Δρ Σαλιγκάρι - άλλο ένα παράδειγμα του μοχθηρού θεανθρώπου, που όσο μας φοβίζει, άλλο τόσο μας μοιάζει, και (κάποιους) μας συναρπάζει.
Siegfried Kracauer (1947) From Caligari to Hitler: A Psychological History of the German Film
oceanofpdf.com/authors/siegfried-kracauer/pdf-epub-from-caligari-to-hitler-a-psychological-history-of-the-german-film-download-87999360027/
Nosferatu.1922.720p.BluRay.x264-[YTS.AM]
Anonymous
(BasilAth)
@
.
10x
()
.
Add to favourites
.
Correct subtitles
.
Upload subtitles
